Hoofdstuk 4: Hopeless cases
"Ik ben zenuwachtig," zei Gabriella terwijl ze aan haar hand krabte en ze slaakte een zucht. Altijd als ze nerveus was, deed ze dat.
"Ik zie het," lachte ik. "Maar waarom? Hierna ben je gewoon verlost van alles, en kunnen we gewoon verdergaan met ons leven."
"Misschien, Lewis, je leeft in een droom." Gabriella keek me doordringend aan.
"En jij in een nachtmerrie," antwoordde ik.
"Ik zie het," lachte ik. "Maar waarom? Hierna ben je gewoon verlost van alles, en kunnen we gewoon verdergaan met ons leven."
"Misschien, Lewis, je leeft in een droom." Gabriella keek me doordringend aan.
"En jij in een nachtmerrie," antwoordde ik.
"Maak je trouwens echt geen zorgen over Elina en Lucia, die zijn bij mijn ouders gedropt. Ze blijven daar de hele nacht, en ik blijf hier wel de hele nacht wachten, goed?" stelde ik nog even voor en Gabriella sloot haar ogen.
"Nee, niet goed, ik beveel je om vanavond naar huis te gaan. De Bruyn zal je wel bellen morgenvroeg, maar ik wil dat je slaapt vanavond en niet in deze stoel, maar in ons bed, thuis." Gabriella keek me lachend aan, en toen werd er op de deur van het wachtkamertje geklopt.
"Nee, niet goed, ik beveel je om vanavond naar huis te gaan. De Bruyn zal je wel bellen morgenvroeg, maar ik wil dat je slaapt vanavond en niet in deze stoel, maar in ons bed, thuis." Gabriella keek me lachend aan, en toen werd er op de deur van het wachtkamertje geklopt.
"Mevrouw Ramirez? Meneer Fenaux? Het is tijd voor de operatie," zei De Bruyn met een knipoog. Vervolgens nam hij weer een stap terug en deed de deur weer dicht.
"Dus," zei ik mompelend. "Ik hou van je, en de meiden ook. Het zal wel snel over zijn."
"Ik ook van jou, en ik hoop het, tot straks." Gabriella keek me aan en vloog in mijn armen. Daarna ging ze binnen in de zaal voor narcose.
"Dus," zei ik mompelend. "Ik hou van je, en de meiden ook. Het zal wel snel over zijn."
"Ik ook van jou, en ik hoop het, tot straks." Gabriella keek me aan en vloog in mijn armen. Daarna ging ze binnen in de zaal voor narcose.
En de volgende ochtend kreeg ik dan ook een telefoontje, waar ik heel blij om was.
"Met Lewis Fenaux?" zei ik heel nonchalant, alsof ik niet wist dat het het ziekenhuis was.
"Ja, hey Lewis, met dokter De Bruyn..."
"Met Lewis Fenaux?" zei ik heel nonchalant, alsof ik niet wist dat het het ziekenhuis was.
"Ja, hey Lewis, met dokter De Bruyn..."
Mededeling! ♥ ☼ ♥
Hey lieve lezers! Ik ben superblij dat jullie nog steeds mijn verhaal lezen, zelfs na mijn superduperextreemlange afwezigheid. De oorzaak hiervan is...
1) Sinds dat ik mijn gezin in een nieuw huis gezet had, kreeg ik allerlei bugs. Lucia en Elina konden niets aanklikken en de volwassenen verdwenen om exact 3 PM. Ik kon ze ook niet verhuizen uit het huis, het spel liep altijd vast.
2) Sinds mei kreeg ik geen enkele save meer gestart, en ook geen nieuw spel gemaakt: ik kon niet verder.
Wat ik hier aan heb gedaan:
2) Ik heb alle spellen verwijderd en ze opnieuw geïnstalleerd. Mijn saves konden weer geopend worden.
1) Iedereen opgeslagen & een totaal nieuw gezin gemaakt. Spijtig genoeg heb ik dus geen stamboom, vaardigheden en job meer, maar ik kan wel weer spelen :) met een beetje fantasie volgt dit stuk gewoon de rest op!
In ieder geval, dat was het zo'n beetje. Heel veel leesplezier gewenst!
- xxxxxx Emma
1) Sinds dat ik mijn gezin in een nieuw huis gezet had, kreeg ik allerlei bugs. Lucia en Elina konden niets aanklikken en de volwassenen verdwenen om exact 3 PM. Ik kon ze ook niet verhuizen uit het huis, het spel liep altijd vast.
2) Sinds mei kreeg ik geen enkele save meer gestart, en ook geen nieuw spel gemaakt: ik kon niet verder.
Wat ik hier aan heb gedaan:
2) Ik heb alle spellen verwijderd en ze opnieuw geïnstalleerd. Mijn saves konden weer geopend worden.
1) Iedereen opgeslagen & een totaal nieuw gezin gemaakt. Spijtig genoeg heb ik dus geen stamboom, vaardigheden en job meer, maar ik kan wel weer spelen :) met een beetje fantasie volgt dit stuk gewoon de rest op!
In ieder geval, dat was het zo'n beetje. Heel veel leesplezier gewenst!
- xxxxxx Emma
"En toen heeft dokter De Bruyn me vertelt dat de operatie niet helemaal als gehoopt was verlopen, mama had een hersenbloeding gehad, net toen de hersentumor eruit was gehaald. Kunnen jullie nog volgen?" vroeg ik aan mijn dochters.
"En dat was niet te verhelpen dus mama is gestorven.." vulde Elina mijn verhaal aan. Ik knikte en probeerde een traan weg te slikken, het was nog steeds een gevoelig onderwerp.
"En dat was niet te verhelpen dus mama is gestorven.." vulde Elina mijn verhaal aan. Ik knikte en probeerde een traan weg te slikken, het was nog steeds een gevoelig onderwerp.
"Meisjes, komen jullie binnen? Ik ga eten maken," riep ik naar Lucia en Elina. We waren verhuisd na Gabriella's dood, ik had Wayfarer en Oase met pijn in het hart verkocht. Vyvey bleef bij ons natuurlijk, haar kon ik onmogelijk weghalen bij ons. Lady had ik vrijgelaten in de natuur, bij alle andere paarden aan de vijver met de hoop dat ze er nog een mooi leven zou kunnen leiden, terwijl dat van ons ook verderging.
"We komen, paps!" riepen ze in koor en renden naar me toe.
"We komen, paps!" riepen ze in koor en renden naar me toe.
Toen we naar de stad kwamen, woonden we in het kleinste huis van heel Hidden Springs en had ik nog niet eens een job om het gezin te onderhouden. Dus toen ik op een namiddag in het park zat, kwam een aardige oude dame naast me zitten.
"O, wat ben jij een aanwinst zeg," zei ze opeens tegen me. "Ben je getrouwd?" vroeg ze uit het niets.
"Ehm, nee. Mijn verloofde is een jaar geleden gestorven aan een hersenbloeding tijdens haar operatie van haar hersentumor.." mompelde ik een beetje.
"O, wat spijtig jongeman! Ik ben Elizabeth James. Mijn man is ook vorig jaar gestorven... Hij had longkanker. De vieze ziekte.." vertelde ze me.
"O, wat ben jij een aanwinst zeg," zei ze opeens tegen me. "Ben je getrouwd?" vroeg ze uit het niets.
"Ehm, nee. Mijn verloofde is een jaar geleden gestorven aan een hersenbloeding tijdens haar operatie van haar hersentumor.." mompelde ik een beetje.
"O, wat spijtig jongeman! Ik ben Elizabeth James. Mijn man is ook vorig jaar gestorven... Hij had longkanker. De vieze ziekte.." vertelde ze me.
Ze begon me honderduit te vertellen over haar hele familie, tot ze begon over haar kleindochter. Toen ging ze echt los.
"Holly is mijn enige kleindochter, en de beste ooit! Ze komt me zelfs elke woensdag soep brengen. Ze heeft lang bruin haar, met van die stukjes in die wat lichter zijn, weet je wel? En intrigerende ogen. Ja, echt intrigerend. En dat figuurtje! Ik weet nog, toen ik nog zo jong was... Ze is mijn kopie! Had ik nog maar dat figuurtje, echt super! O, het spijt me jongeman, ik verdoe je tijd," vertelde ze in één keer. Haar omschrijving deed me denken aan Gabriella.
"Ik zal maar eens gaan dan," zei ze en stond recht.
"Holly is mijn enige kleindochter, en de beste ooit! Ze komt me zelfs elke woensdag soep brengen. Ze heeft lang bruin haar, met van die stukjes in die wat lichter zijn, weet je wel? En intrigerende ogen. Ja, echt intrigerend. En dat figuurtje! Ik weet nog, toen ik nog zo jong was... Ze is mijn kopie! Had ik nog maar dat figuurtje, echt super! O, het spijt me jongeman, ik verdoe je tijd," vertelde ze in één keer. Haar omschrijving deed me denken aan Gabriella.
"Ik zal maar eens gaan dan," zei ze en stond recht.
Net toen ze weg wou gaan, nam ik haar tere, oude armpje vast en ze keek achterom.
"Jongeman? Wat doe je nu?" vroeg ze verwonderd.
"Lewis, Lewis Fenaux heet ik. Heb je zin in een koffie volgende week?" Elizabeth stemde meteen toe en daar zaten we dan, een week later, op een terrasje. We babbelden over van alles en nog wat, ik vertelde haar het hele verhaal met Gabriella en ze was er echt van aangedaan, ze begreep me heel erg goed dus besloten we om vaker een koffie te gaan drinken.
"Jongeman? Wat doe je nu?" vroeg ze verwonderd.
"Lewis, Lewis Fenaux heet ik. Heb je zin in een koffie volgende week?" Elizabeth stemde meteen toe en daar zaten we dan, een week later, op een terrasje. We babbelden over van alles en nog wat, ik vertelde haar het hele verhaal met Gabriella en ze was er echt van aangedaan, ze begreep me heel erg goed dus besloten we om vaker een koffie te gaan drinken.
Een paar maanden later kreeg ik een telefoontje dat me echt niet aanstond. De persoon vertelde me dat Elizabeth gestorven was, en dat ik in haar testament stond. Ik was heel verwonderd, maar ze vroegen me om een afspraak te maken voor de verdeling van haar fonds. Daaruit bleek dat in haar testament stond dat ze wou dat haar huis naar mij ging, zodat ik er in kon wonen met Elina en Lucia en we zonder geldproblemen konden gaan leven. Natuurlijk accepteerde ik het, ik dacht altijd dat als ik nee gezegd zou hebben, Elizabeth zich zou omgedraaid hebben in haar graf. Sinds toen hadden we dus een nieuw huis.
Het leven als weduwnaar was niet makkelijk, ik was nog steeds niet verzoend met Gabriella's dood, maar toch moest ik verder met mijn leven. Ik had twee prachtige, slimme dochters - mijn huishouden - en een hond om voor te zorgen... terwijl ik weer helemaal onderaan de ladder moest beginnen in mijn carrière..
Met Lucia en Elina ging het goed, ze hebben het niet echt beseft toen Gabriella dood ging. Natuurlijk vroegen ze wel 'waar mama was', maar toen ik vertelde dat ze op een lange reis was naar een mooie plek, bedaarden ze. Maar toen ze ouder werden, kon ik hen vertellen over wat er echt gebeurd was. Ik kon zien dat ze een moederfiguur mistten, maar ze leden er niet zo erg onder als ik.
Vanuit Elina
"Vyvey! Geef me eens een kusje!" zei Lucia met een hoog stemmetje tegen Vyvey. Ze zat in onze kamer en blafte tot we haar aandacht gaven. Echt een schatje, maar ik wou me inschrijven voor ballet en als ik mijn aandacht er niet bij kon houden ging het niet lukken!
"Ja ik weet het, ze is lief, maar mag ik even? Je moet niet zo roepen! Ik probeer me in te schrijven!" klaagde ik.
"Zeur toch niet zo, El," lachte Lucia. "Doe eens gek!"
"Ja ik weet het, ze is lief, maar mag ik even? Je moet niet zo roepen! Ik probeer me in te schrijven!" klaagde ik.
"Zeur toch niet zo, El," lachte Lucia. "Doe eens gek!"
Vanuit Lewis
"Wat maak je, paps?" vroeg Lucia en keek verwachtingsvol. Ik hoorde Elina haar porren.
"Heb je al gevraagd, gekkie, we eten salade. Alweer! Paps! Alwéér!" zei Elina dramatisch, maar lachte erbij.
"We kunnen niet elke dag patat, pizza of chinees eten, El," zei ik terug. "Eten is klaar, kom," vulde ik mezelf aan en we gingen naar de eetkamer.
"Heb je al gevraagd, gekkie, we eten salade. Alweer! Paps! Alwéér!" zei Elina dramatisch, maar lachte erbij.
"We kunnen niet elke dag patat, pizza of chinees eten, El," zei ik terug. "Eten is klaar, kom," vulde ik mezelf aan en we gingen naar de eetkamer.
"Papa, mis je mama nog veel?" vroeg Lucia opeens terwijl we aan het eten waren. We waren allemaal stil en Lucia en Elina keken me doordringend aan.
"Ja, lieve schat, heel erg. Mama was mijn wereld," zei ik uiteindelijk en keek in haar blauwgroene oogjes. Daarna in die van Elina. Wat was ik eigenlijk toch trots op mijn meiden.
"Wil je dan nooit meer iemand anders?" mengde Elina zich in het gesprek.
"Ik denk niet dat er iemand nog ooit zo belangrijk gaat zijn voor me als mama... maar dat moeten jullie ook begrijpen."
"Ja, lieve schat, heel erg. Mama was mijn wereld," zei ik uiteindelijk en keek in haar blauwgroene oogjes. Daarna in die van Elina. Wat was ik eigenlijk toch trots op mijn meiden.
"Wil je dan nooit meer iemand anders?" mengde Elina zich in het gesprek.
"Ik denk niet dat er iemand nog ooit zo belangrijk gaat zijn voor me als mama... maar dat moeten jullie ook begrijpen."
"Begrijpen we hoor, paps," zei Elina lief en glimlachte naar me.
"Goed zo. Even wat anders, is het lekker?" vroeg ik, 'like a shot in the dark', want beide lustten niet graag salade.
"Ja! Echt lekker pap!" Lucia haar sarcastische antwoorden waren echt grappig soms. "Maar even iets anders, we hebben een leuke juf op school. Juf Holly, ze is echt mooi pap! Misschien moet je haar maar eens ontmoeten," ging Lucia verder en porde me.
"Als dat is wat jullie willen.. Alles voor mijn meisjes!" zei ik tegen hun. De naam Holly kwam me wel bekend voor...
"Goed zo. Even wat anders, is het lekker?" vroeg ik, 'like a shot in the dark', want beide lustten niet graag salade.
"Ja! Echt lekker pap!" Lucia haar sarcastische antwoorden waren echt grappig soms. "Maar even iets anders, we hebben een leuke juf op school. Juf Holly, ze is echt mooi pap! Misschien moet je haar maar eens ontmoeten," ging Lucia verder en porde me.
"Als dat is wat jullie willen.. Alles voor mijn meisjes!" zei ik tegen hun. De naam Holly kwam me wel bekend voor...
Lucia en Elina waren echt te gek, afgezien van hun vreemde vragen op sommige momenten.
Maar dat hoorde erbij, dacht ik altijd, en zonder een moeder opgroeien is ook niet
al te leuk. Want als ze ouder werden gingen ze vrouwelijke probleempjes krijgen, maar wie ging
hen dan helpen? Zouden ze wel naar mij durven komen?
Maar dat hoorde erbij, dacht ik altijd, en zonder een moeder opgroeien is ook niet
al te leuk. Want als ze ouder werden gingen ze vrouwelijke probleempjes krijgen, maar wie ging
hen dan helpen? Zouden ze wel naar mij durven komen?
Elina had van de tweeling de meeste fantasie en de meeste grapjes, maar als het erop aankwam had ze wel de meeste discipline. Ze kon zich uren bezighouden met te zeuren over dat de vieze kleren in de wasmand moesten en dat te veel lawaai niet goed voor de oren was, dus dat we stil moesten zijn. Maar langs de andere kant kon ze zich ook uren bezighouden met paraderen door het huis als koningin, of 'submarine adventures' houden in het bad.
Aangezien Elina ook op balletles zat, deed ik na school een paar dingen met Lucia zodat ze niet te eenzaam was, zoals op de trampoline springen. Deze avond begon ze alweer over juf Holly, waarvan ik nog steeds niet wist waar ik die naam nou van kende...
"Hey, mag ik meedoen?" riep ik naar Lucia die hoog in de lucht zat. "Kom er bij!" riep ze terug.
"Dus, pap, over juf Holly. Wil je alsjeblieft eens een avond met haar plannen? Hier, bij ons thuis! Elina en ik zullen erbij zijn, we zullen ons mooi optutten en dan bestellen we pizza, echt superleuk pap! Alsjeblieft?" smeekte ze.
"Hey, mag ik meedoen?" riep ik naar Lucia die hoog in de lucht zat. "Kom er bij!" riep ze terug.
"Dus, pap, over juf Holly. Wil je alsjeblieft eens een avond met haar plannen? Hier, bij ons thuis! Elina en ik zullen erbij zijn, we zullen ons mooi optutten en dan bestellen we pizza, echt superleuk pap! Alsjeblieft?" smeekte ze.
"Nou, je bent mijn dochter, hoe kan ik nee zeggen? Maar, Luce, je weet toch wel dat we niet meteen een koppeltje zijn? Misschien bevalt ze me niet, en misschien ben ik er nog niet klaar voor na mama," probeerde ik subtiel uit te leggen.
"Weet ik ook wel pap, maar je kan toch proberen? Je moet er wel voor openstaan, anders gaat het nooit lukken! Dan sterf je alleen, dat is echt zielig, weet je wel!" forceerde Lucia.
"Ik weet het, ik weet het... Weet je wat, je hebt gelijk. Laat juf Holly maar komen en we maken er een geweldige avond van!"
"Weet ik ook wel pap, maar je kan toch proberen? Je moet er wel voor openstaan, anders gaat het nooit lukken! Dan sterf je alleen, dat is echt zielig, weet je wel!" forceerde Lucia.
"Ik weet het, ik weet het... Weet je wat, je hebt gelijk. Laat juf Holly maar komen en we maken er een geweldige avond van!"
"Super pap! Je bent geweldig!" riep Lucia en we sprongen een beetje in het rond. "Kom hier paps, dat ik je een zoen geef," zei ze lachend en probeerde wat dichterbij te springen, wat mislukte. Lucia vloog met glans over de rand van de trampoline heen.
"Aaaah, pap! Auw!" riep ze toen ze neerkwam. "Auw pap! Ik heb pijn!"
"Mag ik lachen liefje? Kom op, het was toch een béétje grappig?" probeerde ik, maar ze werd er alleen maar kwaad van.
"NOT FUNNY!" riep ze naar me toe.
"Aaaah, pap! Auw!" riep ze toen ze neerkwam. "Auw pap! Ik heb pijn!"
"Mag ik lachen liefje? Kom op, het was toch een béétje grappig?" probeerde ik, maar ze werd er alleen maar kwaad van.
"NOT FUNNY!" riep ze naar me toe.
Nu Elina op ballet zat, deed ze elke avond wel eens een move voor die ze geleerd had in de les. In het begin ging het wel een beetje stroef, maar een paar dagen later al veel beter en na een tijdje op balletles te zitten werd ze zelfs gevraagd om auditie te doen voor een groot dansfeest! De audities waren spijtig genoeg gezet op dezelfde datum dat we het etentje geregeld hadden, maar Elina wou zó graag dat het etentje doorging, dat ze de auditie afbelde. Ik was echt trots op haar, dat ze mij zo graag gelukkig wou zien.
Enkele dagen later
"Dame en heer, zijn jullie er klaar voor? Onze gast van vanavond: juf Holly! We gaan blind daten en we beginnen met het koppelen van pap en de juf! Veel plezier jullie, Luce en ik gaan op de trampoline. Toch Luce?" zei Elina hyper en liet Holly binnenkomen.
"Holly? Holly James?" vroeg ik meteen toen ze binnenkwam.
"Ja! En jij bent Lewis Fenaux, mijn oma had over je verteld," zei ze met een knipoog.
"Je lijkt sprekend op je oma! In een goede manier, natuurlijk... Zullen we eerst
onze pizza op eten en dan verder praten in de woonkamer?" stelde ik voor,
en Holly stemde toe.
"Ja! En jij bent Lewis Fenaux, mijn oma had over je verteld," zei ze met een knipoog.
"Je lijkt sprekend op je oma! In een goede manier, natuurlijk... Zullen we eerst
onze pizza op eten en dan verder praten in de woonkamer?" stelde ik voor,
en Holly stemde toe.
Vanuit Elina
Toen ik buiten kwam, zag ik iemand in Vyvey's mand liggen, die niet Vyvey was! Het was een kitten! En zulk schatje!
"Lucia, kom eens hier! Kijk wat een schatje, zouden we het mogen houden van paps denk je?"
vroeg ik en knielde neer bij het kleine diertje.
"Laten we hem smeken! Hij kan toch niet nee zeggen tegen ons, maar laat het even slapen
en dan gaan we op de trampoline!"
"Lucia, kom eens hier! Kijk wat een schatje, zouden we het mogen houden van paps denk je?"
vroeg ik en knielde neer bij het kleine diertje.
"Laten we hem smeken! Hij kan toch niet nee zeggen tegen ons, maar laat het even slapen
en dan gaan we op de trampoline!"
Vanuit Lewis
Na de pizza waren Holly en ik in de woonkamer gaan zitten om ons gesprek verder te zetten. Holly wou heel graag het verhaal van Gabriella en ik horen, dus vertelde ik het aan haar. Nog maar eens een keer dat het weer pijn deed in mijn hart. Na mijn verhaal schoot me iets te binnen: door verhalen te vertellen over je ex versier je geen meisjes!
"Genoeg over Gabriella nu," zei ik met pijn in mijn hart. "Dat is voorbij..."
"Vind je dit niet lastig dan? Blind daten met de lerares van je dochters, pas een jaar nadat je verloofde stierf?" vroeg Holly toch nog door. Ze leek het echt te willen weten.
"Genoeg over Gabriella nu," zei ik met pijn in mijn hart. "Dat is voorbij..."
"Vind je dit niet lastig dan? Blind daten met de lerares van je dochters, pas een jaar nadat je verloofde stierf?" vroeg Holly toch nog door. Ze leek het echt te willen weten.
"Ik doe alles wat mijn dochters vragen, ze zijn mijn wereld en mijn allesjes... Wat niet betekend dat ik dit met veel tegenzin doe, want zo'n mooie dame als jou is altijd welkom," zei ik en knipoogde met een lachje.
"Charmeur," grinnikte Holly en keek me even lachend aan.
"Heb jij eigenlijk een ex?" vroeg ik, puur nieuwsgierigheid.
"Ja... een vrij agressieve, zonder dat ik het wist. Maar ik heb geen zin om daarover te praten, het belangrijkste is dat ik nu single ben en ready to date."
"Charmeur," grinnikte Holly en keek me even lachend aan.
"Heb jij eigenlijk een ex?" vroeg ik, puur nieuwsgierigheid.
"Ja... een vrij agressieve, zonder dat ik het wist. Maar ik heb geen zin om daarover te praten, het belangrijkste is dat ik nu single ben en ready to date."
"Gelijk heb je," zei ik lachend en sloeg een arm rond haar schouder. "Als je diep in je hart kijkt, weet je toch dat het goed komt met ons. Kijk dan," ging ik verder en keek voor me.
"Ik kijk," grijnsde Holly en schoot in de lach.
"Haha, ik meen het hoor! Zie je het niet? We gaan beide nog een leuk persoon vinden en je gaat nog een kindje krijgen met de perfecte man, een zoontje!" verzon ik ter plekke, naar het plezier van Holly.
"Wauw, je bent een heuse waarzegger. Lewis, bedankt voor de avond, je bent fantastisch." Holly en ik stonden recht en gingen afscheid nemen.
"Ik kijk," grijnsde Holly en schoot in de lach.
"Haha, ik meen het hoor! Zie je het niet? We gaan beide nog een leuk persoon vinden en je gaat nog een kindje krijgen met de perfecte man, een zoontje!" verzon ik ter plekke, naar het plezier van Holly.
"Wauw, je bent een heuse waarzegger. Lewis, bedankt voor de avond, je bent fantastisch." Holly en ik stonden recht en gingen afscheid nemen.
"Nou... Jij bent ook super, geloof me maar." Holly en ik gaven elkaar drie kussen op de wang en een knuffel.
"Weet je zeker dat je veilig thuis geraakt? Moet ik je echt geen rit naar huis geven?" vroeg ik, ik zou niet willen dat alweer een vrouw die in mijn leven kwam stierf.
"Ik ben er zeker van, Lewis, toch bedankt, echt. Slaap lekker?"
"Slaap lekker, Holly," lachte ik nog en liet haar buiten, ze zei nog even de meisjes gedag terwijl ze binnen stormden.
"Slaap lekker juf Holly! Tot morgen!" riepen ze lief, en gingen naar bed.
"Weet je zeker dat je veilig thuis geraakt? Moet ik je echt geen rit naar huis geven?" vroeg ik, ik zou niet willen dat alweer een vrouw die in mijn leven kwam stierf.
"Ik ben er zeker van, Lewis, toch bedankt, echt. Slaap lekker?"
"Slaap lekker, Holly," lachte ik nog en liet haar buiten, ze zei nog even de meisjes gedag terwijl ze binnen stormden.
"Slaap lekker juf Holly! Tot morgen!" riepen ze lief, en gingen naar bed.