Hoofdstuk 1: A new beginning
Lachend stap ik het huis binnen dat mijn vader voor me had gekocht. Van buiten af was het heel erg mooi, maar je kon niet zien wat er eigenlijk aan de binnenkant was. Het zou wel prachtig zijn! Maar bij de eerste stap die ik binnen zet, zie ik al dat het afschuwelijk is. Wie maakt er nu een huis die landelijk, Frans en ultramodern tegelijk is?!
Dus besluit ik dat ik misschien even mijn gedachten op een rijtje kan zetten wanneer ik buiten ben. Een klein tripje naar het park kan heus geen kwaad! En misschien zie ik nog wel leuke mannen!
En ja hoor, wanneer ik het trapje afwandel zie ik in de verte al een leuke man staan. Zijn stijl is vrij geslaagd, zijn gezicht wel oke. Ik stap er op af.
En ja hoor, wanneer ik het trapje afwandel zie ik in de verte al een leuke man staan. Zijn stijl is vrij geslaagd, zijn gezicht wel oke. Ik stap er op af.
Vanop een afstand begin ik al te praten.
"Hallo! Ik ben Quinn! Aangenaam kennis te maken, hoor!" zeg ik vrolijk, maar ik zie meteen dat hij er niet met zijn gedachten bij is. Wanneer ik voor hem sta, draait hij zich eindelijk om.
"O, eh, sorry. Hallo. Leighton Sekemoto. Ik keek even naar mijn zoontje, daar in de verte. Hij speelt met een klein meisje."
"Hallo! Ik ben Quinn! Aangenaam kennis te maken, hoor!" zeg ik vrolijk, maar ik zie meteen dat hij er niet met zijn gedachten bij is. Wanneer ik voor hem sta, draait hij zich eindelijk om.
"O, eh, sorry. Hallo. Leighton Sekemoto. Ik keek even naar mijn zoontje, daar in de verte. Hij speelt met een klein meisje."
"Tuurlijk, geen probleem hoor. Hij is schattig," zeg ik wanneer ik de kant van zijn zoontje op kijk. Spijtig. Hij is vast getrouwd, zijn zoontje lijkt me niet bepaald geadopteerd.
"Met wie ben je getrouwd? Toevallig met Yumi Sekemoto? Daar heb ik van gelezen dat ze een nieuw boek heeft geschreven.." vraag ik. Hij begint te schaterlachen.
"Nee joh! Dat is mijn moeder! Ik ben niet getrouwd! Nooit geweest trouwens." Wat een opluchting! "Oh, sorry! Verkeerd begrepen dan."
"Met wie ben je getrouwd? Toevallig met Yumi Sekemoto? Daar heb ik van gelezen dat ze een nieuw boek heeft geschreven.." vraag ik. Hij begint te schaterlachen.
"Nee joh! Dat is mijn moeder! Ik ben niet getrouwd! Nooit geweest trouwens." Wat een opluchting! "Oh, sorry! Verkeerd begrepen dan."
We praten nog een tijdje, en hij legt me helemaal uit hoe zijn zoontje is gekomen. One-night stand, waarvan de moeder bij de geboorte is gestorven. Daarna wisselen we elkaars nummer uit en praten over onze intresses enzovoort. Wanneer ik vertrek, geef ik hem spontaan een kus op zijn wang. "Dag," wuif ik en vertrek, naar mijn lelijke huis!
Wanneer ik thuis ben, zoek ik de koelkast op en zie een blik soep staan. Ik haal ze er uit en warm ze op. Ze is vrij smaakloos, of komt dat door mij? Misschien was Leighton wel een geschikte kandidaat voor mijn uitdaging. Maar hij heeft al een zoontje!
Ik besluit vroeg in mijn bed te gaan. Het probleem is; in dit huis kan ik niet tot rust komen, door al de chaos! Alleen in mijn kamer is het een beetje normaal. Ik zet mezelf op het bed, met een ontevreden gevoel. Voelde ik iets voor Leighton? Dat is toch veel te snel...
De volgende morgend, wanneer ik wakker word, kleed ik mezelf snel aan en doe mijn haar in een staart. Ik wacht tot 10 uur, hopelijk is Leighton dan wakker. Maar wanneer ik net wil bellen, word ik zelf gebeld. Op mijn schermpje staat 'Onbekend'.
"Hoi! Met Quinn?" zeg ik, en stiekem hoop ik op Leighton. Ik hoor gehuil aan de andere kant.
"Hey Quinn, ik hier, Leighton." YES! "Ehm, wil je misschien deze middag afspreken?"
"Hoi! Met Quinn?" zeg ik, en stiekem hoop ik op Leighton. Ik hoor gehuil aan de andere kant.
"Hey Quinn, ik hier, Leighton." YES! "Ehm, wil je misschien deze middag afspreken?"
Mijn hart maakte een sprongetje. "Natuurlijk, hoe laat had je gedacht?"
"Half drie in het park?"
"Oké, is goed. Ik neem Sam mee, dan kan je kennismaken."
"Tof! Doei Leighton,"
"Dag Quinn! Tot straks!"
Piep, piep, piep. Een tevreden gevoel bekruipt me, en ik ga de trap af.
"Half drie in het park?"
"Oké, is goed. Ik neem Sam mee, dan kan je kennismaken."
"Tof! Doei Leighton,"
"Dag Quinn! Tot straks!"
Piep, piep, piep. Een tevreden gevoel bekruipt me, en ik ga de trap af.
Al snel was het half drie en ik vertrek snel naar het park, daar staat Leighton al met zijn zoontje te spelen. Snel bekijk ik het paar, samen zijn ze ongelooflijk schattig. "Hé, Quinn. Hoe gaat het?" Hij zwiert zijn zoontje door de lucht, die enorm aan het lachen is. "Super! Met jou? Ik wen maar traag aan mijn nieuwe huis, maar het is nog ok." Hij lacht me toe.
"Ik ben nog oké. Bezwijk wel een beetje aan het samenwonen met mijn moeder.."
"Ik ben nog oké. Bezwijk wel een beetje aan het samenwonen met mijn moeder.."
Snel zet hij kleine Sam op de grond en geeft me een dikke knuffel. Hij komt een beetje onverwacht, maar zeker niet ongelegen... Sam kijkt ons toe, hij ziet er onwijs lief uit. Het zou leuk zijn als hij mijn stiefzoontje zou worden..
We praten nog een tijdje over koetjes en kalfjes, en ik probeer een beetje uit hem te persen wat hij van een relatie verwacht. Na een tijdje zegt hij het eindelijk, en dan moet hij opeens naar zijn werk. We nemen afscheid, en een beetje verderop zie ik een picnikmand op tafel. Lachend stap ik er naar toe. Ik ben gelukkig!
Ik schuif op het bankje en kijk of er geen mieren of ongedierte in de mand zitten, en neem dan er een hamburger uit.
Snel neem ik een paar happen van de hamburger. Het smaakt heerlijk, want thuis heb ik alleen maar diepvriesmaaltijden, zelfs soep heb ik uit een blik.
Ik besef me dat het vrij saai is als ik niemand ken, dus trek ik er na mijn maaltijd nog een beetje op uit. Ik ontmoet Christopher, ..
Molly... Het zijn eigenlijk allemaal vriendelijke mensen: dat is ook wat je hoort over Sunset Valley, dus ik heb niet slecht gekozen voor de 10 generaties.
Als ik thuis ben, besluit ik een beetje op die nieuwe console te spelen. Wanneer ik in het spel zit, kan ik niet anders dan me helemaal inleven: ze proberen mijn gouden ring te stelen!
Ik ga op tijd slapen, zodat ik misschien morgenvroeg Leighton kan uitnodigen.. en de eerste stap kan wagen. We hebben duidelijk een klik - van mijn kant dan toch - dus morgen maak ik de move.