Hoofdstuk 3: Everyday another question
Nog net kon ik zijn auto kwijtraken en rustte een beetje uit op een bank, een klein beetje verder. Zuchtend ging ik weer rechtstaan om naar huis te gaan en terwijl ik naar huis stapte dacht ik toch wel even na over sommige dingen. Als mam over Alexander sprak, ging ik bijna door het lint of deed alsof ik écht niet wist waar het over ging. Ik wou NIET over Alex spreken. Dat lag.. gevoelig.
De maanden vlogen voorbij en Alexander bleef me telefoneren, maar nooit nam ik op. Stiekem genoot ik wel van zwanger zijn. Het was.. speciaal en uniek. Mam was ook helemaal in de wolken, pap iets minder. Ik was nog helemaal niet zo oud en nu al een kind? Maar ik was volwassen en wist wat me te wachten vond. Ik kreeg heel erg veel tips en hulp van mam waar ik echt heel erg veel aan had.
Vanuit Abby
"Ah shit! Onze haren! Kom Beth, snel, de limo staat er al!" schreeuwde ik ookal stond naast me. "Jouw haar is altijd mooi," zuchtte Beth en stapte rustig naar de limo. "Lopen Beth! Komop! Ik moet op tijd zijn voor koningin van het bal te zijn!"
"Daaag meiden, jullie zijn prachtig, Abby, hou je kalm, Beth, veel succes met je zus.." zei mama en draaide met haar ogen terwijl ze voor de spiegel haar speech oefende voor haar politieke carrière - waar ze echt veel succes mee had! -
Vanuit Heather
Uiteindelijk was Abby toch 'promqueen' geworden (met blauwe plekken van een gevecht) en Beth helemaal bont en blauw geslagen door een jaloers klasgenootje - Beth had naar het kontje van haar vriendje gekeken.. OEPS! Dat zou ik zeker doorgeven aan mijn dochter: niet naar andersmans vriendje kijken op het bal..
Beth hielp me verder met hoe ik Alex zou moeten bellen. Net op het moment dat we stonden te praten werd ik gebeld. "Pak het op, zus," vertelde ze moedig en gaf een schouderklopje. "Je kunt het wel!" "Maar wat moet ik dan zeggen?!" "Ehh, tja.. dat je een tijdje onbereikbaar bent? Of vertel het hem gewoon, Heather, zeg het gewoon!" "Nee, dat kan ik echt niet doen!" met een snelle beweging haalde Beth mijn mobiel uit mijn zak, drukte op het groene telefoontje en duwde het tegen mijn oor.
"A.. Alex... Alexander?" mompelde ik. "Heather? Eindelijk! Ik was zo ongeru-" verder ging hij niet, want ik had al afgeduwd. "Ik kan het gewoon niet, Beth," snikte ik en begon te huilen. "Misschien binnenkort. Doe maar rustig aan, zusje. Heb je eigenlijk al een naam?" zei Beth en veranderde meteen het onderwerp voor mij.
En twee maanden later was het echt bijna zover, mijn buik voelde vreselijk hard aan en ik was deze week uitgerekend. Ik was met Jess - ja, Jess Stone! - nog eens shoppen geweest en we hadden leuke babykleertjes gekocht. Niet dat we wisten wat het geslacht was, maar voor elk geslacht hadden we een outfit. En we hadden ook gelijk Jess een makeover gegeven: het was diep nodig. Een beetje later gingen we naar mij thuis nog wat drinken. Maar naast het huis kreeg ik opeens een steek.
"Jess, ik voel me niet zo goed," had ik geroepen, begon te krijsen en greep naar mijn buik. "Auw auw auw, het is begonnen!" "Ja ik zie het, je.. je broek is eh, nogal nat," commenteerde ze en wees naar mijn broek. "Bel een taxi alsjeblieft!" riep ik en Jess haalde haar telefoon tevoorschijn.
De taxichauffeur was een vriendelijke vrouw met zelf 3 kinderen. Ik vroeg me af hoe ze het volhield. Ze zette een tandje bij en in no-time waren we eigenlijk bij het ziekenhuis. Ik was doodsbang, ik had dit nog nooit meegemaakt! Ik werd meteen in een rolstoel gezet, Jess was thuisgebleven - angst voor zo'n dingen - en had mijn moeder van haar werk gehaald. Ze kwam een halfuurtje later aan en het begon nu echt.. Nadien moest ze heel snel weg en dan stond ik er maar alleen voor!
En na mijn bevalling mocht ik eigenlijk al meteen naar huis, er waren totaal geen complicaties. Maya was perfect in orde en klaar voor een echt leven. Dus we hadden onze spullen gepakt en vertrokken, maar zonder dat we het wisten was Alexander het te weten gekomen en was hij naar het ziekenhuis gekomen. Hij liep achter me aan en volgde me tot ik thuis was.
Thuis had ik me omgedraaid en naar Sam zijn schilderezel gelopen om het te bewonderen, en had een deur open en dicht horen gaan. Abby en pap stonden wat te fluisteren en opeens begon mama te praten. "Lieve schat, draai je eens om? Er is .. er is iemand voor je," mompelde ze en ik begon te lachen. "Haha, ja vast, waarschijnlijk Alexander, mama, wat grappig, stel je voor!" "Heather? Ik ben het echt," zei de warme, bekende stem. Ik draaide me om en zag echt Alexander. Ik kon niks zeggen. Ik stond net aan de grond genageld.
Beth was ondertussen ook naar beneden gekomen vanuit haar kamer.
"Is ze al in het ziekenhuis? Is ze al bevallen?!" riep ze opgewonden.
Mama kuchte even en Beth draaide haar hoofd naar mama en fluisterde
"Ow.. Ik ga wel weer," en weg was ze.
"Is ze al in het ziekenhuis? Is ze al bevallen?!" riep ze opgewonden.
Mama kuchte even en Beth draaide haar hoofd naar mama en fluisterde
"Ow.. Ik ga wel weer," en weg was ze.
Ik liep langzaam richting Alex zonder een woord te zeggen en gaf Maya aan mama. Toen ik voor Alex stond, drukte hij me meteen tegen zich aan. "Waarom heb je het niet meteen gezegd? Ik hou van kinderen," suste hij en tranen liepen over mijn wangen. "Dat wist ik niet, misschien dacht je dat ik maar een of andere scharrel was, we kenden elkaar pas.." snikte ik en Alexander probeerde me te sussen.
"Tuurlijk niet, ik heb je gezegd dat ik van je houd!" zei hij. "Maar je kwam niet langs of.. ofzo.." mompelde ik. "Dat komt omdat je me nooit hebt gezegd waar je woont, gekkie!" Hij grinnikte. Dat was waar.
Maanden vlogen voorbij en alles was rooskleurig voor me. Alexander was bij ons ingetrokken en Maya groeide als kool. Ze was prachtig en leek hard op mij, alleen had ze de ogen van Alexander en zijn blonde haren. Het waren nu prachtige zomerdagen en papa ging dan ook buiten joggen in plaats van op de loopband."Voorzichtig zijn!" riep hij vanop een afstandje. "Altijd, pap!" schreeuwde ik terug.
Maya had ook al mijn krullen - eigenlijk die van mama - en ze gingen echt bijna weer over van generatie tot generatie. Ze werd enorm geliefd door papa en ze waren echt heel erg dikke vriendin. Pap was zo gelukkig met een kleinkind, en mama, die bleef maar doorgaan over 'toen ik klein was', hoe lief ik was en hoe erg Maya op me leek.
"Dus hij vatte het goed op?" vroeg Jess nieuwsgierig en ik knikte blij. "Ja hoor! We zijn echt een perfect gezinnetje." "Enneh.. nog geen trouwplannen?" Jess keek me doordringend aan. "Nog niet... komt nog wel, geloof me! Hij wil deze week een keer met me uit eten had hij gezegd. Plan jij dan wel voor mij het vrijgezellenfeest?" "Tuurlijk!" krijste Jess bijna in mijn oor. "Een feestje is een feestje!" zei ze lachend.
Vanuit Beth
Ik stond op de gang, te wachten tot hij zou oppakken. "Komop Randy, pak die telefoon op," zei ik boos. "Hoi, met Randy.." zei de stem aan de overkant met een verveelde toon. "Ha, eindelijk. Wil je afspreken deze middag?" vroeg ik hoopvol. "Ehm, sorry Beth, moet eh.. met mama naar de.. tandarts." Je hoorde dat hij het verzon. "Kijk Randy. Als jij wil dat dit wat word, tussen ons, dan moet je echt een beetje meewerken! Zo gaat het niet blijven duren, dag Randy, ik zie je wel weer." Ik hing de telefoon op stopte mijn nieuwe mobieltje weer in mijn broekzak.
Ongelukkig begaf ik me naar de oude kamer van Heather. Al haar spullen lagen hier nog. Ze had een mooie grote spiegel, die had ze gekregen van Abby nadat we van het Wilsenhoff bioscoop hadden na onze schooluitstap. Ik wilde mijne ook wel geven maar.. twee spiegels gingen hier niet passen. Dus ik had haar de leuke stoel gegeven die we ook hadden gekregen.* Wat was ik toch jaloers op haar. Ze had een perfect leven; een zalige dochter, lieve vriend en ze was door iedereen geliefd.. Ik wou dat ik haar was.
* die stoel krijg je niet echt als je op uitstap gaat naar de bioscoop, de spiegel wel!
* die stoel krijg je niet echt als je op uitstap gaat naar de bioscoop, de spiegel wel!
(weer vanuit Heather)
"Goedemorgend mevrouw," zei de man beleefd. "Juffrouw," verbeterde ik hem, met de hoop dat het Alexander zou opvallen. "Appleton, Jason Appleton. En u bent?.." "Heather Fenaux." Ik glimlachte even.
Ook Alex kwam af. "Meneer," begroetten hij en Jason elkaar en gaven een hand. "Prachtig huis, hé," Jason knikte even en keek Alexander aan. "Wat vraag je er juist voor?" "Dat valt nog te bespreken, maar ik zou er toch graag 250.000 voor hebben. Zullen we even een kijkje nemen, binnen?"
Ik zette mezelf neer op het bankje dat tegen het huis stond. Prachtig uitzicht. Als je even een ommetje rond het huis liep, was je al bij het gemeentehuis. Het lag erg fijn, je was ook meteen in het dorp. Heel leuk voor een wandeling. "Schat, kom je even?" hoorde ik Alex zeggen en stond weer recht. "Ik kom, liefje."
Binnen was het eigenlijk een grote teleurstelling. Er was ook geen bovenverdieping, er was een klein gangetje waar je doormoest en zo kwam je dan ook bij de slaapkamers, waar vroeger de garage lag.
Jason deed erg zijn best om het huis te verkopen, het was wel een beetje grappig. Aan het einde van de rondleiding keken Alexander en ik elkaar aan en we moesten een beetje lachen. "Bedankt, Jason," begon Alex en ik vulde hem aan. "Maar we denken niet dat dit iets voor ons is. Het spijt me."
Beth was heel blij dat ze de tante was van Maya en ze speelden veel samen. Beth leerde haar lopen, en deels praten. Ik was heel druk in de showbizzwereld, commercials doen en toch ook fotoshoots - het was wel fijn om wat aandacht te krijgen - en Alex probeerde zijn droom als schrijver waar te maken.
Mama was in haar vrije tijd veel bezig met filmpjes van het gezin te maken. Ze ging echt naar de 60 toe, maar ze zag er nog prima uit en hield zich met heel erg veel bezig. "Toe, Maya, kijk eens naar de camera!" smeekte ze, maar geen reactie.
En dan bekeken we het later samen. "Mam?" "Ja, schat, wat is er?" "Waarom heb je MIJ gefilmd?" zuchtte ik. "Enneh.. Heeft.. Alex soms wat gevraagd aan jou, of aan papa?" viste ik. Ik moest weten of hij me ten huwelijk zou vragen! Mam deed alsof ze nadacht. "Ja.." zei ze met een twijfelachtige stem.
"Hij vroeg of hij boodschappen moest gaan doen," zei ze uiteindelijk en ik gaf haar een stomp. "Nee mama, serieus," zuchtte ik en ze schudde haar hoofd. "Nee, geen vragen van Alexander gehad." Mama zei altijd Alexander zijn hele naam.
Grappig genoeg, ookal waren we ouders van een prachtig meisje, Alex en ik gedraagden ons weleens als een stel pubers. Dan werden we wakker en grepen onze kussens vast, deden een kussengevecht en lachten ons rot. Daarna liepen we vaak achter elkaar aan en als Alex me te pakken kreeg, stonden we wel eens een kwartier te zoenen. Dan moest mama vragen of we uit de weg wilden gaan zodat ze naar haar werk kon.
En voor Maya werd er af en toe eens een wandeling gemaakt. Dat deed ze heel erg graag, dan gingen we naar het park of naar de speeltuin. Vandaag gingen we naar het park, maar keerden wat sneller huiswaarts wanneer we Beth een blauwtje zagen lopen...
Vanuit Beth
"Ah zusje, wat is er gebeurd?" vroeg Abby liefdevol en troostte me. "Ik.. ik heb Randy gekust, maar hij wou niet!" Ik begon hel hard te huilen en viel in de armen van mij zus. "Ik wil ook een gelukkig leven, Abby! Ik wil later ook een mooi kindje, een lieve man en.. ik wil gewoon gelukkig zijn!"
Nerveus en giechelend als een klein meisje zat ik samen met Alexander bij de bistro buiten te eten. Ik had een leuke outfit moeten aantrekken en aangezien het ongeveer herfst was, had ik een tshirt met shortje en vestje erover aangetrokken. "Lekker?" vroeg Alex tussen de stilte door. "Ja hoor."
Nadat we onze maaltijd ophadden, zei Alex dat hij iets voor me had. Jaaaa, daar ging het eindelijk komen! De ring! "Hier, voor jou, mijn schoonheid." Hij haalde een bosje paarse bloemen tevoorschijn. Wat een domper. "Ahh, wat lief, schatje," zei ik, nam de bloemen aan en rook even. "Hmm."
Even stonden we te knuffelen, onder een aantal afkeurende blikken van mensen rondom ons. "Je weet dat ik je heel erg graag zie he, al van het moment dat ik je voor het eerst zag, wist ik gewoon dat jij de ware was." Ik was zo ontroerd, hij was toch zo'n lieve schat. Ik knikte en glimlachte. "Je bent zo belangrijk voor me.." begon hij.
Opeens ging hij op zijn knieeën. ".. dat ik je iets wil vragen." Ja! Eindelijk! Daar kwam het!
"Liefste, liefste Heather, wil je alsjeblieft mijn vrouw worden? We hebben een dochtertje, een pracht van een dochtertje, en we kunnen samen een geweldig gezin vormen. Word alsjeblieft mijn vrouw?" smeekte Alex bijna.
"O mijn god, Alex, wat doe je nuuu!" riep ik en een kringetje vormde rondom ons. Toen ze de bezigheid zagen, gingen ze weer zitten en beschouwden het als een voorstelling tijdens het eten. "Ja, natuurlijk wil ik met je trouwen! Het is me een éér!"
"Mooi," zei Alexander. Ik gaf mijn hand en hij deed me de prachtige ring om. "Hij is fantastisch. Was hij niet ongelooflijk duur? O jee, Alex, ik geloof het niet.. We gaan trouwen!" zei ik nogmaals, helemaal verbaasd.
Sommige mensen waren toch nog eens komen kijken en keken ons blij aan. "Gefeliciteerd!" riep een koppel. De vrouw was stukken ouder dan de man en had een rare outfit, maar dat maakte nu niet uit. Ik ging trouwen! Met de man van mijn leven! MIJN Alex!!
Snikkend kwam ik thuis aan. "Waarom.. waarom heb ik het niet zien aankomen? Ik ben zo.. ach, stomme Alex! Waarom heb ik hem ooit vertrouwd? Hij was.. zo.. AAAAAH mama, papa, Sam, Beth en Abby IK GA TROUWEN!" schreeuwde ik door het huis. "Al gedacht aan acteren?" zei mama die kwam aanlopen. "Waar is Sam?" merkte ik op. "Hij is verhuisd. Hij heeft het lang verzwegen maar hij heeft iemand leren kennen!" "Ahh, wat leuk voor hem."
Wat weken later - vanuit Abby
"Nog een dag," zuchtte ik en Beth knikte. "Pfft, ik wil zo graag volwassen zijn.." "Kom, laten we maar naar beneden gaan," stelde ik voor en we stonden op, om elkaar vervolgens een knuffel te geven.
Vanuit Heather
"Kijk eens aan, lieve schat! Waar wil je op, het ruimteship? Of het paard misschien?" Maya en ik stonden voor de soort van draaimolen. "Dah," zei Maya en wees het ruimteship aan. "Het ship zal het zijn!" zei ik vrolijk en stapte met Maya op de arm naar het ding, zette haar erop en stak er een munt in. Opeens begon het gekke ding te bewegen.
Maya had de grootste lol, maar ze wilde ook nog een ander ding doen. "Het is al bijna vijf uur, kleine meid, dus je moet er nu wel afkomen als je nog wat anders wil spelen!" waarschuwde ik. Maya stak haar armpjes in de lucht en liet zich flink oppakken.
We speelden samen een spelletje op het hinkelpad, maar ik deed alsof ik verloor. "Sniksnik, mama heeft verloren," nephuilde ik en Maya kwam aanlopen. "Neeeeeeh," schreeuwde ze.
Ze trok me naar beneden en gaf me een knuffel. Ik tilde haar op. "Mama nie velore," zei ze troostend en ging met haar hand over mijn hoofd. Dat deed ik ook altijd bij haar als ze ongelukkig was. "Mama is winnaa foo mij."
Vanuit Alexander
Terwijl Heather Maya leerde lopen, chatte ik met Shayne.
Alexander047 zegt: weet je wel hoe gevaarlijk t is, ze wordt mijn vrouw, weet bijna alles van me zo.
Shayneboy zegt: ik weet het. Maar als je maya echt weg wil daar, moet je mijn orders volgen. ik help je wel. spreek je morgen in het park, acht uur.
Alexander047 zegt: oke. kwacht op je
Shayneboy heeft het gesprek verlaten.
Alexander047 zegt: weet je wel hoe gevaarlijk t is, ze wordt mijn vrouw, weet bijna alles van me zo.
Shayneboy zegt: ik weet het. Maar als je maya echt weg wil daar, moet je mijn orders volgen. ik help je wel. spreek je morgen in het park, acht uur.
Alexander047 zegt: oke. kwacht op je
Shayneboy heeft het gesprek verlaten.