Hoofdstuk 2: Time for love
Het was een warme dag wanneer ik in het park een bekend figuur tegenkwam. Ik keek nog eens goed en.. ja hoor! Dat was toch echt Alexander! Zo snel mogelijk stapte ik erheen.
"Alex? Alexander?! Ik ben Heather! Ik heb je in Bridgeport gezien! Je was de barman op dinsdag, haha!" zei ik opgewonden. Even leek hij te denken en klaarde dan op.
"Alex? Alexander?! Ik ben Heather! Ik heb je in Bridgeport gezien! Je was de barman op dinsdag, haha!" zei ik opgewonden. Even leek hij te denken en klaarde dan op.
"Ja! Dat ben ik ja! Heather, wat leuk je eindelijk te vinden.." het laatste zei hij een beetje zachter. "Hoezo, vinden?" vroeg ik en hij glimlachte. "Toen ik je aan de bar zag was ik zowat verkocht. Ik wilde je opzoeken maar hoorde dat je weer naar Sunset Valley was, dus kwam ik je hier opzoeken," legde hij uit. "Wat lief," mompelde ik. "Dus, Heather, wil je deze namiddag met mij doorbrengen?" zei hij lief en ik stemde in.
We gingen naar het strand en daarna naar de bioscoop om een filmpje te zien en het was een romantische comedie. Alexander had zijn arm om mijn stoel heengeslagen en ik moest even grinniken, maar we hadden helaas niet gekust. Ik liep een beetje eerder dan Alexander de cioscoop uit omdat hij een oude klasvriend was tegengekomen.
Toen hij ook uit de bios kwam, liep hij meteen naar me toe en nam mijn armen vast. "Leuk gesprekje gehad?" vroeg ik een beetje zachtjes en Alexander knikte. "Ja, maar daar wil ik het nu eigenlijk niet over hebben.." Ik keek hem gemaakt ernstig aan en hij begon met mijn handen te wiegen.
Ik wou echt de move maken, en net toen mijn lippen bijna zijn lippen raakte, ging mijn mobiel. Nét zoals in de films! "Ehh, die moet je vast opnemen," zei Alexander een beetje onwennig. Net zoals ik hem kende.
Ik nam mijn mobiel beet en Alexander keek even mee. "Hallo, met Heather?" "..." "Ja?" "..." "George, nee! Ieuw nee, dat doe ik niet, getver, dat je daar mijn moment mee stoort!" "..." "Dat zijn jouw zaken niet. Laat me nu gerust alsjeblieft," zei ik nog en legde in. "Je agent?" vroeg Alexander begrijpend en ik knikte. "Waar waren we gebleven?..."
We spraken die avond af, buiten naast ons huis en ik voelde me een echte verliefde puber. We gingen samen naar de sterren kijken en we vertelden leuke jeugdverhalen aan elkaar, zodat we elkaar nog beter konden leren kennen. Het was echt gezellig en langzaam aan werd het ook romantisch.
"Kijk eens, grote en kleine beer. En dan daarnaast een prachtig hart, dat vormt ons, toch?" fluisterde Alexander ik mijn oog en ik moest een beetje giechelen. Zachtjes gaf ik hem een kus op zijn mond.
"En o, kijk daar! Een vallende ster! Doe snel een wens, Heather!" Ik dacht even na. Ik wens, ik wens.. ik wens een mooie toekomst te hebben met Alexander en dat die nu al mocht beginnen, maar natuurlijk zei ik het niet hardop.
Opeens stond Alexander recht en trok me van de grond om me dicht tegen hem aan te trekken. "Ik hou van je, Heather Fenaux, en dat zal wel voor altijd zijn." Stiekem schrikte het een beetje af, wat hij zei, maar ik had er ook enorm genot van.
De relatie tussen mij en Alexander liep al enkele maanden goed, en het was echt serieus, dus nu moest ik het vertellen. "Ik moet jullie wat vertellen," begon ik. Iedereen keek me een beetje aan terwijl ik mijn vingers over de toetsen van de piano liet glijden. "Ik heb een vriendje. Alexander heet hij." "Alexander French?" vroeg Sam. "Ja! Waar ken je hem van?" "Ik zag hem eens aan het theater en ik heb hem eens in een club gezien," antwoordde Sam. "Wauw, heb jij ooit eens het huis verlaten dan?!" zei ik op een sarcastische toon. Sam sloot zichzelf thuis op soms, hij had echt geen contact met de buitenwereld.
De volgende ochtend :)
"Dus, papa, ik vroeg me af, vind je het heel erg als ik naar Alexander ga vandaag? Dat je alleen thuis bent vandaag?" vroeg ik voorzichtig. "Nee joh, echt niet erg. Het enige dat ik vandaag ga doen is toch maar thuiszitten op mijn loopband. En oefenen. En oefenen.. Je kent het wel!" Blij knikte ik. "Ok, dankjewel, dan ga ik nu!" "Voorzichtig zijn meisje," waarschuwde papa en ik gaf hem een knuffel. "Altijd!" riep ik nog toen ik het huis uitrende.
"Alex, rustig hoor," zei ik, tussen het zoenen door. Hij lachte. "Sorry," begon hij. "Je kan gewoon goed zoenen, haha." Vast, dacht ik en Alex greep me nog harder vast. "Ga je mee naar de slaapkamer?" vroeg hij stilletjes en ik voelde me meegesleept, aan Alexander kon ik echt geen nee zeggen. "Ja.. ja hoor," stotterde ik en hij voerde me langzaam mee.
En voor ik het wist lagen we op het bed te flikflooien. Niet dat ik het erg vond, maar raar. Ik was misschien een naïef meisje en je zou denken dat ik het met iedereen deed, maar dit was toch echt mijn eerste keer. "Weet je het zeker?" vroeg Alexander en ik knikte eventjes heftig. "Uhu," mompelde ik, en we verdwenen onder de lakens.
Maar van spelen.. Komt kwelen!
"Komop Alex, jij moet ook een keer," zei ik. We waren op de waterglijbaan aan het glijden. Vandaag was het snikheet, ze voorspelden zeker 31 graden - en dat kon je voelen. Zin om echt te zwemmen had ik niet, ondanks ons zwembad, dus was ik deze ochtend samen met Alexander een waterglijbaan gaan kopen.
Maar ik zat er echt mee in. Ik was wat aangekomen en had me zo, zo misselijk gevoeld (+ gekotst) dat het niet anders kon dan dat ik zwanger was. Maar ik durfde het niet tegen Alex te vertellen, mam en pap wisten het ook niet, dus het was misschien wel de gepaste tijd om eens een zwangerschapstest te doen. Je wist maar nooit.
De apotheker vertelde dat het echt de zwangerschapssymptomen waren. Ze zeiden dat ik eigenlijk geen test meer mee hoefde te nemen, maar toch hebben ze me dan eentje gegeven. Ik stapte twijfelend buiten. Dat had mama ook gezegd - ik had het haar verteld toen ik helemaal aan het huilen was - en nu was ik dan toch echt zwanger. Alexander, die hoefde het nooit te weten. Daar was ik veel te bang voor.
Toen ik buitenkwam, wreef ik even over mijn buik en praatte wat. "Dag kleintje. Hoe is het met jou? Mama is trots op je en ziet je al heel erg graag,.." ik wilde graag verdergaan, maar in mijn ooghoek zag ik de auto van Alexander. Zo snel als ik kon rende ik naar huis. Dit mocht hij echt niet zien!